حسی غریب دور و برم را گرفته است
آتش حوالی جگرم را گرفته است
بغضی هوای چشم ترم را گرفته است
غصه به روی شانه، سرم را گرفته است
امشب که شمع حجلۀ دارالعزا شدم
آتش به جان روضۀ ابن الرضاشدم
با رنج و غم گذشت همه زندگانی اش
خون گشت لحظه لحظه دل آسمانی اش
قاتل نشسته فاتحه خوانه جوانی اش
له کرد زیر پای حسد مهربانی اش
ای نور چشم فاطمه، عالم فدای تو
ای حضرت جواد بمیرم برای تو
بی فایده است با تو مدارا نمی کنم
مظلوم تر از تو که پیدا نمی کنم
شرم و حیا ز حضرت زهرا نمی كنم
دارند به حال محتظرت خنده می كنند
به آه پشت درت خنده می كنند
جان كند تو را به تماشا گذاشته
بر آیه آیه های دلت پا گذاشته
حالا بنای خنده و هورا گذاشته
ناخن كشیدنت به زمین جا گذاشته
بر پای كوبی است و جوابت نمی دهد
خواهش نكن كه جرعه ی آبت نمی دهد
این گونه دست و پا نزن، در بین هلهله ها
بابایت را صدا نزن، در بین هلهله ها
در حجره خورده ای زمین،یا در گودال بلا
آبی دستت نمی دهند، مانند كرببلا
گرچه دم آخر توست،آقایی و در سر تو ،فكر گدایشهر
با خنده و با كف و دست ،پشت در حجره بهصف،رقاصه های شهر
نه خواهری كه نوحه خوان بالا سرت باشد
نه لااقل برادری آب آورت باشد
زیر گرمای آفتاب،می ماند پیكر تو
گیرد بال كبوتران،سایه روی سر تو
بر بام خانه لااقل صد پاره تن نشدی
پیش چشم كسی سه روز بی پیراهن نشدی
هنگام كشیدن تو، آیا سر و گردن تو،بر پله هانخورد
قربان تو و تب تو، خشكیدگی ِ لب تو،چوب جفانخورد
جوانی و زمان من مانند زهرایی
به خانه هم كنار یار تنهای تنهایی
غریب آقا،غریب آقا
از درد دست و پا چقدر جمع می كنی
از حجره پاره های جگر جمع می كنی
خاكستری كه مانده ز پر جمع می كنی
خود را به پیش چشم پسر جمع می كنی
جان بر لبت رسیده و دیگر قرار نیست
شكر خدا كه دور و برت نیزه دار نیست
در آفتاب سایه ی مادر نداشتی
دور برت غیر كبوتر نداشتی
زخم سنان و نیزه به پیكر نداشتی
چیزی برای غارت لشكر نداشتی
نور و حرارتی به خراش تنت نخورد
دست كسی به گوشه ی پیراهنت نخورد
نقش زمین شدی سرت اما جدا نشد
یك بار هم هجای تنت جابجا نشد
اعضای ریخته سر نیزه پا نشد
رزازی از قطار سُم اسب ها نشد
بعد از سه روز گریه ی هر مرد و زن شدی
در بین بوریا نه، به قرآن كفن شدی
تو ,نمی ,گذاشته ,ی ,نشد ,اش ,می كنی ,جمع می ,را گرفته ,گرفته است ,در بین
درباره این سایت